Kronologjia e një procesi të dështuar

Që në vitin e parë të qeverisjes së PDK, Qeveria Thaçi kishte pikësynim privatizimin e PTK. Më 23 tetor 2008, Qeveria themeloi një Komision ndërministror që të analizojë opsionet për participimin e sektorit privat në PTK, duke përfshirë dhe privatizimin eventual të të gjitha apo disa njësive të biznesit të PTK. Pas këtij vendimi, Qeveria filloi përgatitjet për shitjen e PTK, madje iu vu edhe një çmim fillestar i shitjes. Në bazë të Kornizës Afatmesme të Shpenzimeve 2010-2012, privatizimi i PTK konsiderohej se do ti sillte të hyra të menjëhershme buxhetit të Kosovës në vlerën e gjysmë miliardi eurosh.

Gjatë diskutimit të KASH 2010-2012 në Kuvendin e Kosovës më 11 qershor 2009, deputetët e të gjitha partive kishin vërejtje në vlerësimin e PTK, duke konsideruar se çmimi i PTK prej 500 milion eurosh ishte një çmim qesharak. Në KASH-in e një viti më pas (2011-2013), Qeveria nuk e përmend fare vlerën e shitjes së PTK, por mjaftohet me atë se shitja e PTK do të ndodh brenda vitit 2010.

Më 16 qershor 2010, Qeveria aprovon Strategjinë për shitjen e aksioneve të PTK dhe merr vendim për shitjen e 75% të aksioneve. Strategjia dërgohet në Kuvend për aprovim, konform Ligjit për Ndërmarrje Publike. Më 27 korrik 2010, Kuvendi diskuton për Strategjinë për Shitjen e Aksioneve të PTK. Kjo strategji në Kuvend paraqitet nga Kryeministri Thaçi. Në paraqitjen e tij para deputetëve, Kryeministri shpreh gëzimin e tij me interesimin e madh të investitorëve për të blerë PTK dhe faktin se Qeveria është e interesuar të angazhoj një partner strategjik në tregun e telekomunikimeve. Grupi parlamentar i PDK e mbështet këtë strategji. LDK nuk e përkrah Strategjinë me arsyetimin se ju duhet më shumë kohë për ta analizuar. Kurse AAK është kundër shitjes së PTK. Argumentimin e AAK kundër shitjes së PTK e arsyeton deputeti Ardian Gjini me këto fjalë: “Shitja e aseteve nacionale nuk ka të bëjë me të djathtën a me të majtën, ka të bëjë me 800 milionë ose me 500 milionë ose me 300 milionë, sa fitojmë ne, ne jemi populli, ne duam profit, ne nuk duam të majte a të djathtë, vetëm duam profit. Nëse dikush më thotë mua që është më mirë t’i shesim 300 milionë se t’i fitojmë 800 milionë për 10 vjet, le të vjen le të ma shpjegojë, qoftë ai edhe prej hëne.” AKR dhe LDD, si dy grupe tjera më të mëdha parlamentare, nuk deklarohen fare rreth kësaj çështje. Në fund, Kuvendi e aprovon në parim Strategjinë për shitjen e PTK dhe i rekomandon Qeverisë përfshirjen e disa rekomandimeve të dala nga debati në Kuvend.

Më 28 korrik 2010, Qeveria përfshin në Strategji edhe rekomandimet e Kuvendit dhe në shtator po të atij viti e dërgon Strategjinë për aprovim përfundimtar në Kuvend. Strategjia asnjëherë nuk merr miratimin përfundimtar të Kuvendit, pasi që Kuvendi shpërbëhet dhe shkohet në zgjedhje të jashtëzakonshme. Në këtë formë, Kuvendi nuk aprovon asnjëherë shitjen e aksioneve të PTK, ashtu siç kërkohet me Ligjin për ndërmarrjet publike. Pas kësaj, për çdo vit në Ligjin e Buxhetit përfshihen të hyrat nga shitja eventuale e PTK në vlerën e 300 milion eurove.

Më 2013, në garë për blerjen e PTK mbesin vetëm dy konkurrent, dhe jo aq sa thoshte Kryeministri në seancën e 27 korrikut 2010. Oferta më e lartë është 242 milion euro, apo për 258 milion euro më e vogël se sa vlerësimi “pesimist” në KASH 2010-2012. AAK ndryshon tërësisht qëndrim dhe përkrah plotësisht shitjen e këtij aseti publik (dikush u erdhi prej hëne dhe u ndërroi qëndrim).

Kush do të jap përgjegjësi për zhvleftësimin e asetit më profitabil publik dhe menaxhimin katastrofal edhe të një procesi të privatizimit, pas procesit të privatizimit të KEDS?